Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
nierząd — m IV, D. u, Ms. nierządądzie, blm «czyny naruszające normy moralno obyczajowe danego społeczeństwa w zakresie stosunków seksualnych; także: prostytucja» Uprawiać nierząd. Żyć z nierządu … Słownik języka polskiego
prowadzić się — Kobieta, dziewczyna źle się prowadząca «kobieta, dziewczyna mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami, uprawiająca nierząd; kobieta lekkich obyczajów, prostytutka»: Ja bym jej nie wynajmowała, to dziewczyna źle się prowadząca (...) będzie … Słownik frazeologiczny
dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… … Słownik języka polskiego
jawnogrzesznica — ż II, DCMs. jawnogrzesznicacy; lm D. jawnogrzesznicaic przestarz. «kobieta rozpustna uprawiająca jawnie nierząd; nierządnica» … Słownik języka polskiego
kurewstwo — n III, Ms. kurewstwowie 1. wulg. «rozpusta, rozwiązłość, nierząd, łajdactwo» 2. wulg. «niegodziwe, niemoralne postępowanie, zachowanie się» … Słownik języka polskiego
nierządnica — ż II, DCMs. nierządnicacy; lm D. nierządnicaic przestarz. «kobieta uprawiająca nierząd; prostytutka» … Słownik języka polskiego
prostytucja — ż I, DCMs. prostytucjacji, blm «uprawianie stosunków płciowych w celach zarobkowych; nierząd» Oddawać się prostytucji. Uprawiać prostytucję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… … Słownik języka polskiego
rozpusta — ż IV, CMs. rozpustauście, blm 1. «niemoralność w zakresie spraw seksualnych, oddawanie się miłostkom; nierząd, wyuzdanie, rozwiązłość» Uprawiać rozpustę. Oddawać się rozpuście. 2. zwykle żart. «nadużywanie czegoś; zbytnia swoboda, swawola,… … Słownik języka polskiego
stręczyć — ndk VIb, stręczyćczę, stręczyćczysz, stręcz, stręczyćczył, stręczyćczony 1. rzad. «ułatwiać nierząd, nakłaniać kogoś do nierządu» 2. przestarz. «podsuwać, radzić komuś kupno czegoś, zaangażowanie kogoś do pracy itp.; polecać, rekomendować,… … Słownik języka polskiego
